Każdy wie, iż Alutka wielce umuzykalnioną osobą jest i z tegoż oto powodu wyprawy kojarzą mi się z jakąś tam melodyją. Tym razem zaskoczenia nie będzie, wszak każdy uczestnik winien wiedzieć, które dźwięki były sponsorem naszych wieczorów.

"O Konradzie Ty wielki Przewodniku!"
zafundowałeś nam Taterki w czterech porach roku , na stojąco, na klęcząco i na pełzająco
"Ojcze turystów, kto zamysł Twój zmierzy?"
Pogodę nam zamówiłeś, szlaki przetarłeś, szczyty pokazałeś, tańcem rozbawiałeś, tylko czemu Piotrkowi kasy nie zwróciłeś ?

A co i jak po kolei, już nadmieniam.

Nadszedł ten wielce oczekiwany czwartek, kiedy to mieliśmy przejechać się busem. Miał on być niebieściutki i miało nas bujać na zakrętach to w lewo, to w prawo i frajda miała być niebywała. Myślałam, że w atrakcję również lekcje survivalu "jak przeżyć w lesie wśród komarzyc wygłodzonych" zostały wliczone, ale nie - to tylko awaria (niewiarygodne - mercedesy też się psują!). Szybko niebieskiego podmienili na żółciaka, za to z przyciemnionymi szybami i wszystko zaczęło się od początku. Pakowanie walizek, plecaków i wszelkich dóbr osobistych. I zaczęła się zabawa w brum, brum. Na piątym biegu dotarliśmy do celu. Rozlokowali nas po pokojach, wszak po takich przeżyciach sen się nam należał jak psu buda. Tutaj zamierzałam zakończyć relację, wykonać sprytny myk: ctrl+c i ctrl+v i po relacji, ale FA mi usunęła ze strony informacje wszelkie, czyli co, jak wysoko i gdzie. Pozostało więc zrobienie coś z niczego i stanie się mistrzem "lania wody"

Czytaj więcej: Tatry Słowackie [01-04.07.2010r.]